16 Kasım’da Netflix’te on bölümlük ilk sezonu yayınlanan Narcos: Mexico, Narcos dizisi ile paralel bir zamanda geçiyor. Narcos’da hikayesini gördüğümüz Kolombiya uyuşturucusunun Meksika üzerinden ABD’ye taşınmasını ve Meksika’daki ilk uyuşturucu kartelini konu alan dizinin başrollerinde Diego Luna ve Michael Pena yer alıyor; Bir Star Wars hikayesi olan Rogue One ile tanıdığımız Diego Luna, “El Padrino” lakaplı uyuşturucu baronu Miguel Angel Felix Gallardo’ya hayat verirken, Michael Pena da onu yakalamak isteyen DEA ajanı Enrique Camarena’yı canlandırıyor.
İlk sahnesinden son sahnesine kadar tam bir Narcos havasında geçen dizinin, Narcos’un dördüncü sezonu olduğunu da söyleyebilirim. 1980’lerin aynı havasında, aynı kurgu, ses ve görsel kaliteyle farklı bir hikaye izliyoruz. Ancak işler de zaten tam bu noktada değişiyor; bu hikaye, daha önce izlediğimiz aralıksız aksiyon dolu üç sezonluk hikayenin yanında epey bir basit kalıyor. Öyle ki, dizi ekibi de bir röportajlarında senaryo okumaları sırasında bu durumun farkına varıldığını belirtiyor.
Her iki hikaye de gerçek olaylara dayandığı için, senaristler bu dizide olayları değiştirerek işin içine daha çok aksiyon ve gerilim katma yoluna gitmeyi istememişler. Her şeyi olduğu gibi yansıtmak öncelikleri olmuş. Bu kararda Enrique Camarena olayının trajik gerçekliğinin ve ailesinin de etkisi bulunduğunu düşünüyorum. Durum böyle olunca, ortaya Narcos ile aynı kalitede ancak olayların daha “küçük” olması sebebiyle daha basit denilebilecek bir dizi çıkmış.
Yine de bu basitlik Narcos’u sevenlerin diziye olan hayranlıklarını gölgede bırakmaya yetmedi. Henüz yayınlanmasının ardından bir ay bile bir süre geçmedi ki, Narcos: Mexico IMDB’nin en popüler yabancı diziler listesinde bir numaraya ulaştı. Uzun bir süre de orada kalacak gibi görünüyor.