Vakti zamanında, Elif Şafak‘ın davalık olan kitabı Baba ve Piç üzerinden yola çıkarak Türkiye’deki yayın yasakları üzerine bir araştırma yapmıştım ve araştırmam bittiğinde karşılaştığım tablo beni çok şaşırtmıştı. O dönemde sıklıkla karşı çıktığımız “yasaklı siteler” listesinden çok daha geniş bir “yasaklı kitaplar” listemiz olduğunu öğrenmiştim. Das Kapital, Mein Kampf ve Nazım Hikmet kitapları bu listenin en başında yer alıyordu…
Bir zamanlar amatörce yaptığım bu araştırmamın üzerinden neredeyse 10 seneye yakın bir zaman geçmişken, bugün bu konudaki güncel yayınları ve haberleri okudum. Hükumetin artan sansür uygulamalarıyla beraber, artık kitapların basılmadan önce sansürlendiğini, basıma bile girmediğini gördüm. Bu durum bazı yayınlar için öyle bir seviyeye çıkmış ki, basım öncesi sansürler ile beraber gizlilik kararı da verilmiş.
Özetlemek gerekirse, artık hükumetin sansürlediği kitaplar basılmadan önce sansürlendiği için kimse içeriğini bilmiyor. Gizlilik kararı olduğu için de sansür gerekçesi açıklanmıyor ve böylece birileri kimseye hiçbir açıklama yapmadan istediği kitabı sansürleyebiliyor.
Voltaire’den 300 yıl sonra yaşayan insanların, fikir özgürlüğü konusunda ondan bu kadar geride olmalarına mı, yoksa bir toplum yönetiyor olmalarına mı üzülelim?
Fikirlerinizden nefret ediyorum. Ama onları savunabilmeniz için hayatımı feda etmeye hazırım.
Voltaire