İlk olarak 1974 yılında yayınlanan Kancık (Switch Bitch), İngiliz yazar Roald Dahl’ın 1965 ile 1974 yılları arasında Playboy dergisinde yayınlanan dört öyküsünden oluşuyor. [1] Yetişkinlere yönelik olan ve cinsel aldatma temasına sahip bu hikâyelerin her birinde büyük bir kurnazlık, zulüm ya da hedonizm eylemi cinselliğin temelini oluşturuyor. Daha önce Oswald Amcam kitabı üzerine yazarken bahsettiğim üzere de, cinsellik dolu bu hikayelerin ikisinde Oswald Amca karakteri ilk kez okuyucunun karşısına çıkıyor.
Orjinal baskıda, kitabın ilk hikayesi olan The Visitor (Konuk)‘da, Kahire’de mahsur kalan ve bir iş adamı tarafından konuk edilen Oswald Hendryks’in gece kaçamaklarına, son hikaye olan Bitch (Kancık)‘te ise Paris’te cinsel gücü arttırıcı bir kokunun peşinde koştuğu günlerden bir bölüme tanıklık ediyoruz. Türkçe basımında ise hikayelerin sıralaması değiştirilmiş. Kancık olarak çevrilen ve kitaba ismini veren hikaye yine kitabın sonunda bulunurken, Konuk hikayesi kitapta ikinci sırada yer alıyor.
Yaşamının sonuna kadar o koşullarda üremek, derdine yanmak ve çürümek için tek bir ahmak kadınla minicik bir toprak parçasına yerleşen sıradan insancıklarıysa nasıl küçümsüyorum. Üstelik hep aynı kadınla! Aklı başında hiçbir adamın her Allahın günü ve yılı tek bir kadına dayanabileceğine inanamıyorum. Bazıları bunu yapamıyor elbette, ama milyonlarcası da yapıyormuş gibi yapıyor.
Kancık, Roald Dahl, s57.
Diğer iki hikayenin, Son Perde ve Değiştokuşların En Büyüğü’nün de içerdiği cinsellik bakımından Oswald Amca’nın maceralarından pek farklı olmadığını söyleyebilirim. İlki, kocasının ölümü üzerine eski aşkıyla yeniden birliktelik yaşamayı düşünen bir kadının, uzun süredir kendisini bekleyen bir intikamla karşı karşıya kalışını anlatırken, ikinci hikaye bir eş değiştirme macerasını işliyor. Tüm hikâyeler eğlenceli, heyecanlandırıcı, şehvet uyandırıcı ve yazın yönünden okuması akıcı olsa bu iki hikayenin seçtiği konu ve işleyişi yönünden çöpe atılmayı hak ettiğini belirtmeliyim.
Dahl’ın mizahi ve edepsiz dilini sevsem de, bu hikayelerde ahlaki sınırı çok fazla geçtiğini düşünüyorum. Özellikle Son Perde isimli hikayede, yazar bir kadının tecavüze uğrayışı hikayesini neredeyse eğlenceye varılabilecek bir şekilde anlatıyor. Birçok tepki alan bu hikaye hakkında, Roald Dahl’ın biyografisini yazan yazar Jeremy Treglown da “hurdaya ayırsa daha iyi olurdu” demekten çekinmemiş.
Kitabın dilimizdeki ilk ve tek baskısı Mayıs 1998’de Tülin Nutku‘nun çevirisiyle Can Yayınları‘ndan yapılmış. Yayınevi 2018 yılında Roald Dahl’ın baskısı bulunmayan kitaplarını yenileyerek yeniden basmaya başlamış olsa da, Kancık ile ilgili henüz herhangi bir adım atılmadı. Dahası, Öptüm Seni gibi yeniden basılan kitapların içerisinde bulunan “Roald Dahl’ın Can Yayınları’’daki diğer kitapları” listesinde de Kancık’ın eksik oluşu dikkat çekici ve bende sansür -ya da otosansür- şüphesi uyandıran bir detay… [2]