Türk edebiyatının ilk kadın romancısı olarak kabul edilen Fatma Aliye, ikinci romanı olan Refet’te yoksulluk içerisindeki bir kızın öğretmen olma çabasını işliyor. Türk edebiyatındaki ilk kadın öğretmen karakterini okuyucuya sunmasıyla da dikkat çekiyor…
Batılı anlamda ilk Türkçe oyun kabul edilen ve Türk tiyatro edebiyatının öncüsü eserlerinden olan Şair Evlenmesi, görücü usulü evlenme üzerinden kişisel ve toplumsal eleştirilerde bulunuyor.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları’nın Türk Edebiyatı Klasikleri Dizisi içerisinde yayımlanan bu kitapta, batılı tarzda tiyatronun gelişmesinde büyük rol oynayan Âli Bey’in Fransızcadan uyarladığı iki oyunu yer alıyor.
Direktör Ali Bey’in, Düyûn-ı Umûmiye müfettişi olarak 1885-1888 yıllarında yaptığı Güneydoğu Anadolu, Musul, Bağdat ve Hindistan seyahatlerini anlattığı Seyahat Jurnali, edebiyatımızın batılı anlamdaki ilk günlüğü olarak kabul ediliyor. Bugünden geriye bakıldığında da, dönemin doğu vilayetlerine dair önemli bir tanıklık…
Muallim Naci’nin 1890 yılında yazdığı Sünbüle isimli eserinin ikinci bölümü olan Ömer’in Çocukluğu, Türk edebiyatında çocukluk ve gençlik hatıraları yazımının ilk örneklerinden biridir…
Ömer Seyfettin’in 1911-1914 yılları arasında yazdığı sekiz hikâyesini içeren Primo Türk Çocuğu’nda, yazarın üslûbu, hikâyelerdeki temelsiz ve duygusal milliyetçilik temasının gölgesinde kalıyor…
Ömer Seyfettin’in ilk dönem hikâyelerini içeren Bahar ve Kelebekler’de, milliyetçi temalardan uzak, bireysel duyarlılıklar, cinsellik, istibdat ve siyasi eleştiriler gibi konuları işleyen, henüz dili oturmamış genç bir yazarla karşılaşıyoruz…
Samipaşazade Sezai’nin 1887 yılında yayınladığı ilk ve tek romanı Sergüzeşt, Dilber isimli esir bir kızın hayat hikayesini kısa ve basit bir dille anlatıyor. 19. yüzyılda Osmanlı’da hâlen devam eden esir ticaretini realizm etkisinde ortaya koyarak, ciddi bir eleştiride bulunuyor.
Samipaşazade Sezai’nin 1892 yılında yayınladığı öykü kitabı Küçük Şeyler, Türk edebiyatının modern anlamdaki ilk hikâyelerini içermesiyle dikkat çekiyor.
Namık Kemal’in 1872’de kaleme aldığı Vatan Yahut Silistre, sahnelenmesini takip eden olaylar ve sürgünlerle edebiyat ve tiyatro tarihimiz açısından dikkat çekici bir eser olarak karşımıza çıkıyor…